Anna Vinnitskaya

De Russische Anna Vinnitskaya kent een leven vol muziek. Met een beroemde dirigent als grootvader en pianisten als ouders was het niet meer dan logisch dat ook Anna een gevierd musicus werd. In 2001 verliet de toen achttienjarige haar geboorteland om in Duitsland verder te studeren. In 2007 won zij de Koningin Elisabethwedstrijd voor piano in Brussel. Vinnitskaya was op slag wereldberoemd. Haar spel kenmerkt zich door een grote virtuositeit. Nergens wordt het een kunstje, altijd zet zij haar feilloze techniek in voor het schilderen van verhalen. Dat doet zij de ene keer op grootse wijze, de andere keer juist klein en natuurlijk. Zij sluit ons jubileumseizoen af met een programma waarin zelfs de kortste composities de luisteraar weten te raken.

Vanavond klinkt als eerste de Sonatine van Maurice Ravel (1875–1937). Een heldere compositie met een klassiek karakter. Daarna volgen het lichtvoetige Jeux d’eau en Pavane pour une infante défunte. Dit laatste werk was direct erg populair bij het publiek, overigens tot ergernis van Ravel die vond dat hij betere maar minder bekende stukken had geschreven. Aleksandr Skrjabin (1871–1915) omschreef zijn derde pianosonate als een weergave van de verschillende stadia waarin de menselijke ziel kan verkeren. Hij schreef dit expressieve werk na de breuk met zijn vrouw. Carnaval van Robert Schumann (1810–1856) is weer lichter van toon. Deze compositie bestaat uit 21 korte stukken, die elk een andere, verklede carnavalsvierder voorstellen. De avond sluit af met Elf Zirkustänze van Jörg Widmann (*1973). Al doet de titel wellicht anders vermoeden, lichtvoetig is deze compositie niet. Deze elf korte schetsen laten in hoog tempo verschillende sferen en emoties passeren – van kinderlijke uitbundigheid tot bloedserieus. Vinnitskaya laat haar publiek voelen dat het leeft.